Η ψυχοθεραπεία που εφαρμόζεται είναι δυναμική, παρεμβατική και συγκεκριμένης διάρκειας, όπου οι συνθήκες βέβαια το επιτρέπουν. Πρωταρχικά ενδιαφέρει η όσο το δυνατόν άμεση βελτίωση της λειτουργικότητας του θεραπευομένου, μέσω του carpe diem (άδραξε τη μέρα), που τόσο πολύ στην εποχή μας εκβιάζεται από την κουλτούρα της κατανάλωσης και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Στοχεύει στον επαναπροσδιορισμό της καθημερινότητας του ατόμου, χρησιμοποιώντας μεταξύ άλλων, τις αρχές και τοποθετήσεις, της ενσυνειδητότητας (Mindfulness), του διαλογισμού (Meditation), την κατανόηση της σπουδαιότητας της συλλογικής δράσης και της δυναμικής που προκύπτει από το carpamus diem (ας αδράξουμε τη μέρα μαζί), ώστε να επιτευχθούν αλλαγές σε όλα τα επίπεδα: ατομικό, οικογενειακό και συλλογικό. Επιχειρεί να επαναφέρει το μέτρο στις επιδιώξεις του ατόμου, προτείνοντάς του να εμπλουτίζει τις δραστηριότητες και τους στόχους του (wide achiever), να συνδιαλέγεται, να μετριάσει ή ακόμα και να απελευθερωθεί από την “τυραννία” του ενός στόχου-αντικειμένου και από το διαρκές ζητούμενο των αυξανόμενων προσωπικών επιδόσεων, σ’ αυτό το ένα. Κοινωνία της επίδοσης.
Η Υπαρξιακή Ψυχοθεραπεία δίνει ιδιαίτερη, πρωτεύουσα σημασία στον τρόπο που ο άνθρωπος διαχειρίζεται την υπαρξιακή του ανησυχία-αγωνία και το φόβο που προκύπτει από την αναπόφευκτη εξέλιξη της φθοράς και το αναπότρεπτο του θανάτου με την ευρεία έννοια, τη δεδομένη δυσκολία εξεύρεσης εγγενούς νοήματος ή και την απουσία –κατ’ άλλους– νοήματος στη ζωή, αλλά και της διαχείρισης, από την άλλη, των επιλογών που του προσφέρει η σύντομη ελευθερία του, η οποία του δίνει τη δυνατότητα να δρα, να δημιουργεί και να ελπίζει.